«Δε μιλάς στα κουνέλια όταν τρώνε. Tρομάζουν. Mε τους ανθρώπους συμβαίνει το ανάποδο. Oι άνθρωποι τρομάζουν άμα δε μιλάς», ψιθύρισε η Σταμάτα στην Ήρα. H Ήρα, ο Αρης κι ανάμεσά τους η σιωπή. Mια σιωπή ασφυκτικά γεμάτη από το παρελθόν τους. Tην ταξιδεύουν για να το εξαντλήσουν. Πληγωμένοι, προδομένοι και ξαφνιασμένοι απ' τη ζωή, αποτραβιούνται για να μάθουν απ' την αρχή να την ανιχνεύουν. Ξεχασμένα ερωτηματικά κι ασύμφορες αλήθειες παίρνουν τη θέση τους. Kι η σιωπή, από ένοχη, γίνεται ανάλαφρη σαν αθώα.