Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΙΑΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Τον 15ο αιώνα, ενώ η Ευρώπη αναδυόταν από το σκοτάδι του Μεσαίωνα και δημιουργούσε τον πολιτισμό της Αναγέννησης, το μαλακό της υπογάστριο άρχισε να γνωρίζει τη βιαιότητα των Τούρκων πειρατών. Η κατάρρευση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και η αδυναμία της Βενετίας να επωμισθεί εξ΄ολοκλήρου το βάρος της προστασίας των χριστιανικών θυλάκων στην Ανατολική Μεσόγειο, είχε ως συνέπεια μια πρωτοφανή ανάπτυξη της πειρατείας, αρχικά στο Αιγαίο και το Ιόνιο και αργότερα σε ολόκληρη την έκταση αυτής της κλειστής θάλασσας.

Οι πειρατικές επιδρομές κορυφώθηκαν τον 16ο αιώνα, όταν οι Οθωμανοί υπέταξαν τα μουσουλμανικά κράτη της βόρειας Αφρικής, με αποτέλεσμα οι Βερβερίνοι πειρατές της Τύνιδας, του Αλγερίου και του Μαρόκου να καταστούν πραγματική μάστιγα των χριστιανικών πληθυσμών. Η αντίδραση εκδηλώθηκε με ένταση τον επόμενο αιώνα, με την ανάπτυξη της πειρατείας από Χριστιανούς της Μάλτας, του Λιβόρνου, ακόμη και της πιο μακρινής Αγγλίας, Γαλλίας και Ολλανδίας.