Ο Γιάννης Λόγγος αποζητά επίμονα την αλήθεια στις αίθουσες των δικαστηρίων για τη δικαίωση μιας κακορίζικης νομικής του υπόθεσης. Παράλληλα αναζητά και τη φύση της αλήθειας, μέσα σε ένα σημαδιακό όνειρο που στοιχειώνει τις σκέψεις του και τις εξωθεί σε δαιδαλώδη διανοητικά λαγούμια. Στο βάθος των πραγμάτων, πίσω από την περίπλοκη και παραπλανητική επιφάνεια, η αλήθεια είναι μία.

Πάνω σ' αυτήν στηρίζονται όλα: οι εικόνες που καταγράφουν τα μάτια και οι κάμερες, τα διανοήματα που ολοκληρώνει ο νους, οι φυσικοί νόμοι, οι μαθηματικοί τύποι, αλλά και τα συναισθήματα και η λογοτεχνία, ακόμα και τα όνειρα, κι ας θεωρούνται ό,τι πιο ψεύτικο κι απατηλό. Η αλήθεια δικαιώνεται αναπόφευκτα, αν και όχι πάντα στα δικαστήρια.