Αντικείμενο της μελέτης, η οποία απετέλεσε θέμα διδακτορικής διατριβής της συγγραφέως, είναι οι συμβάσεις παραγώγων, όπως αυτές απαντώνται στις σύγχρονες αγορές του χρηματοπιστωτικού τομέα. Με τη μελέτη σκοπείται η ανάδειξη των γνωρισμάτων των συμβάσεων παραγώγων ως συμβάσεων οι οποίες λειτουργούν βάσει αναγνωρισμένων και αδιαμφισβήτητων από δικαιικής έποψης όρων και κανόνων. Η μελέτη χωρίζεται σε δύο μέρη.

Στο πρώτο μέρος εξετάζονται οι συμβάσεις παραγώγων, οι οποίες διακρίνονται σε χρηματιστηριακές και εξωχρηματιστηριακές συμβάσεις και σε συμβάσεις διαφοράς και αυτούσιας εκπλήρωσης. Ο καθορισμός των συμβάσεων κατά τις οικείες διακρίσεις επιτρέπει την εις βάθος κατανόηση των γενικών γνωρισμάτων τους προδιαγράφοντας το πεδίο λειτουργικής τους οριοθέτησης κατά τις βασικές κατηγορίες τους ως προθεσμιακών συμβάσεων, συμβάσεων προαίρεσης και συμβάσεων χρηματοοικονομικών ανταλλαγών.

Αντικείμενο εξέτασης στο δεύτερο μέρος είναι οι ιδιαίτερες μορφές εμπράγματης ασφάλειας που απαντώνται στον τομέα αυτών των συμβάσεων. Εξετάζεται η έννοια, η νομική φύση και η λειτουργία τους με βάση τις ειδικές περί των ασφαλειών αυτών διατάξεις, σύμφωνα με τις οποίες οι ασφάλειες συνιστούν ιδιαίτερη περίπτωση νομίμου ενεχύρου, ως και εμπράγματη χρηματοοικονομική ασφάλεια και χρηματοοικονομική ασφάλεια με μεταβίβαση τίτλου.

Τέλος, εξετάζεται η περίπτωση όπου οι παρεχόμενες ασφάλειες συνιστώνται επί τίτλων σε λογιστική ή άυλη μορφή και οι οικείες εμπράγματες σχέσεις εμφανίζουν στοιχεία αλλοδαπότητας. Η ανάλυση επικεντρώνεται στον τρόπο λειτουργίας του κριτηρίου προσδιορισμού του εφαρμοστέου δίκαιου που ορίζεται τόσο με τους οικείους κανόνες ιδιωτικού διεθνούς δικαίου όσο και με αυτούς του κοινοτικού δικαίου.