H Λίνα στην ώριμη ηλικία τoυ πέντε μηνών εμβρύου νιώθει την απόρριψη της μάνας της, οπότε κατασταλάζει στην άποψη πως πρέπει να εμπιστεύεται μόνο τους άντρες. Αυτό είναι το πρώτο χαστούκι της ζωής. Από τότε και έως τα δεκαεπτά της τα χαστούκια πέφτουν βροχή. Από τα δεκαεπτά και πέρα η ζωή την τουλουμιάζει στο ξύλο γνωρίζοντάς της...
α) Τον Παύλο. Τον παντρεύεται. Αποκτά μαζί του μια κόρη που τους ενώνει και μια πεθερά που τους χωρίζει.
β) Το Μάνο. Είκοσι πέντε χρόνια μεγαλύτερό της και ζηλιάρη. Αποκτά μαζί του την καταπίεση. Τον χωρίζει (μόνη της αυτή τη φορά).
γ) Το Φάνη. Δέκα χρόνια μικρότερό της και γυναικά. Αποκτά μαζί του κάμποσα κέρατα, μπουχτίζει και φυσικά τον χωρίζει.
δ) Τον Αντρέα. Από ελεύθερος, της προκύπτει παντρεμένος και μέγας ψεύτης. Αποκτά μαζί του ανασφάλεια κι έναν αδικαιολόγητο φόβο για τους άντρες. Εννοείται... τον χωρίζει. Αποφασίζει πως δε θα ξαναμπλέξει ερωτικά.

Στα σαράντα της βρίσκει στο πρόσωπο του Ρούλη τη φιλενάδα που πάντα γύρευε. Και πάνω που αναρρώνει, γνωρίζει τον Αρη. Ελεύθερο, με προσωπικότητα, κούκλο, πιστό σαν κατοικίδιο, με θεληματικό πιγούνι, χωρίς σύζυγο και μαμά. Μ' αυτό τον κύριο απίθανο ένα... κάτι, ένα... όπα, ένα... ΣΓΚΝΤΟΥΠ έστω το παθαίνει, βρε αδερφέ!!! Και μετά το ΣΓΚΝΤΟΥΠ... αρχίζουν τα δύσκολα...