«...Δεν μπορούσε να σκεφτεί λογικά, να βάλει τα πράγματα κάτω, να εκτιμήσει την κατάσταση του και μετά να ψάξει να βρει λύση. Από μόνο του ακουγόταν αστείο, αλλά, εδώ που βρισκόταν, τίποτα δεν ήταν ικανό να τον κάνει να γελάσει. Φυλακισμένος στα έγκατα του νησιού, μέσα σε παλιές, αρχαίες κατακόμβες, έπρεπε να περιμένει μες στο απόλυτο σκοτάδι την καρδιά του να σταματήσει να χτυπάει, το μυαλό του να σβήσει, τη ζωή να φύγει από μέσα του. Έπρεπε να περιμένει το θάνατό του....»