Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος ξεκίνησε από τη χώρα του, την Ελλάδα, ένα σταυροδρόμι πολιτισμών: μαρτυρία μιας αρχαίας αίγλης μια γη-θύμα, όπως όλες οι άλλες. Η συγκεκριμένη εργασία αναλαμβάνει ουσιαστικά να συνεισφέρει σε μια βαθύτερη κατανόηση του Αγγελόπουλου, ενός σκηνοθέτη με τον οποίο ασχολούνται οι διανοούμενοι, οι καθηγητές πανεπιστημίου, οι πολιτικοποιημένοι φοιτητές, οι οποίοι απ' ό,τι φαίνεται όμως δεν καταφέρνουν να δουν την πραγματική του εμβέλεια, που, πέρα από υπαρξιακή και φιλοσοφική, είναι πρωτίστως καλλιτεχνική. Ο Αγγελόπουλος σηματοδοτεί μια θεμελιώδη στιγμή στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως η σκέψη του Χάιντεγκερ για τη φιλοσοφία, ο Βάγκνερ για τη συμφωνική μουσική ή ο Χάιζενμπεργκ για τη φυσική: η κριτική τον έχει προσδιορίσει ως ''τον σπουδαιότερο Έλληνα σκηνοθέτη'', χωρίς όμως να πει κάτι περισσότερο. Ο Αγγελόπουλος είναι ένα βλέμμα προσεκτικό και αυστηρό, σκληρά επικριτικό για όσα συνέβησαν στην Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες δεν ασχολείται όμως με τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, αλλά με τον αντίκτυπο που αυτά τα γεγονότα είχαν στον άνθρωπο.

AΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ