«Όταν ο Δημήτρης Δημητρίου συνάντησε την Όλια Γκριγοριάνοβα εκείνη ήταν μόλις δεκαέξι χρονών κι αυτός γύρω στα σαράντα, φτασμένος πια κτηματίας, με τεράστια εισοδήματα. Οι σκόρπιες κοκκινωνπές φακίδες παιχνίδιζαν στο κάτασπρο δέρμα που είχαν τα μάγουλά της, καθώς αυτά κοκκίνιζαν συνέχεια από ντροπή! Το κορμί της Όλιας είχε ωριμάσει από τα έντεκά της χρόνια, το στήθος της πλούσιο και σκληρό διαγραφόταν κάτω από τη μεταξωτή πουκαμίσα και άναβε το αίμα των αντρών. Αυτό ήταν και το πρώτο που πρόσεξε στην Όλια ο Δημήτρης Δημητρίου...»

Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές, από τη Ρωσία της επανάστασης στην Ελλάδα της Κατοχής και των σκληρών χρόνων που ακολούθησαν, παρασύρονται από την αγάπη και τυραννιούνται από την απουσία της.

Η Νεφέλη, στα σαράντα της, με τέσσερα παιδιά από ένα γάμο που την έκανε δυστυχισμένη, αφηγείται την ιστορία της, αλλά και τη ζωή της Όλιας και της 'Αννας, της γιαγιάς και της μητέρας της. Νοσταλγεί μια εποχή κι έναν τόπο ευτυχίας και χαράς, που, όπως ανακαλύπτει, υπάρχουν στην καρδιά μας.