Όταν ρωτήθηκα αν θα μ ενδιέφερε να γράψω ένα βιβλίο για τη σειρά του Oxford University Press πάνω στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα, η αλαζονεία, η λαιμαργία και η απληστία είχαν ήδη ανατεθεί σε άλλους συγγραφείς. Θα μπορούσα, λοιπόν, να επιλέξω ανάμεσα στην οργή, την οκνηρία, τη λαγνεία και το φθόνο. Η λαιμαργία, μου φαινόταν δελεαστική. Με τραβούσε, επίσης, η οκνηρία, η λαγνεία, λυπάμαι που το αναφέρω, ήταν εντελώς εκτός συζήτησης. Όχι, τελικά, όπως ίσως και άρχισα, ήμουν για το φθόνο προορισμένος.