Απόσπασμα απ' το ημερολόγιο του Φάνη:«Οι γυναίκες, παράπονο δεν έχω, μου χάρισαν και μου χαρίζουν μεγάλες χαρές. Δεν εννοώ τις μεθυστικές απολαύσεις του έρωτα μονάχα, που μετουσιώνουν και διευρύνουν τη στιγμή της σεξουαλικής πληρότητας σε γήινη αιωνιότητα. Εννοώ και τα συμπαρομαρτούντα. Το ερωτικό παιχνίδι πρώτιστα, που σου επιτρέπει ν' αλλάζεις μάσκες σαν τα πουκάμισα και να πειραματίζεσαι με τον εαυτό σου και το κάθε περιστασιακό ερωτικό σου αντικείμενο. (Δε μου ξέφυγε η λέξη αντικείμενο. Έτσι έμαθα να τις αντιμετωπίζω σχεδόν όλες κι ας τους δίνομαι μ' όλη την ειλικρίνεια κι όλο το πάθος της εκάστοτε μάσκας μου...) Κι ο μεγάλος έρωτας; Έζησα τάχα ποτέ μου το μεγάλο έρωτα; Αν θέλω να κυριολεκτήσω κι αν εξαιρέσω βέβαια κάποια μαυλιστικά και παραδείσια όνειρα (που συνοδεύονταν από προσγειωτικές ρεύσεις), όχι. Ο μεγάλος έρωτας άλλωστε είναι αυταπάτη κι «αξιώνονται» να τον ζήσουν όσοι τρέφουν αυταπάτες».