Στις αρχές του εικοστού αιώνα οι Νοτιοευρωπαίοι μεταναστεύουν μαζικά προς τις ΗΠΑ. Είναι η εποχή της πρώτης ελληνικής μαζικής μετανάστευσης προς τη βιομηχανικά αναπτυγμένη Δύση και η απαρχή μιας σειράς οικονομικών μεταναστεύσεων που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Ελλάδας του 20ού αιώνα και κατέστησαν την εμπειρία της ξενιτιάς συστατικό στοιχείο της σύγχρονης εθνικής μας ταυτότητας και κουλτούρας.

Το βιβλίο αυτό παρακολουθεί τα πρώτα βήματα προς τη συγκρότηση του μετανάστη ως διακριτού κοινωνικού υποκειμένου στο πλαίσιο των διατλαντικών μεταναστεύσεων και πολιτισμικών αλληλεπιδράσεων κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Η ιστορική διερεύνηση συστηματικά διατηρεί μια διπλή εστίαση τόσο στη σύγχρονη ελληνική ιστορία όσο και στην ιστορία των ΗΠΑ κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Η ανάλυση αφορά τους πολιτισμικούς θεσμούς και τις πρακτικές που διαμόρφωσαν τη μεταναστευτική υποκειμενικότητα. Η πολιτισμική ιστορία της μετανάστευσης ανασυσταίνεται έτσι μέσα από τη μελέτη πολιτισμικών πρακτικών όπως η γραφή, η δημοσίευση, το θέατρο, η μουσική, η αφήγηση, οι παρελάσεις και τα ταξίδια. Μελετάται επίσης ο ρόλος των επίσημων κρατικών πολιτικών και της μεταναστευτικής νομοθεσίας, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ελλάδα, στη διαμόρφωση της μεταναστευτικής εμπειρίας και των συνθηκών της ξενιτιάς.

Το βιβλίο επιχειρεί να ιστορικοποιήσει τις δυναμικές διασταυρώσεις μεταξύ της εμπειρίας της μετανάστευσης, του πολιτισμικού εθνικισμού και των ποικίλων πολιτικών τού εαυτού. Προσεγγίζοντας κριτικά τα ηγεμονικά πολιτισμικά σενάρια και τις ιστορίες της μετανάστευσης, η μελέτη αναδεικνύει πώς η μετανάστευση οδήγησε στην ανάδυση νέων μορφών κοινωνικότητας και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κατά το πρώτο μισό του εικοστού αιώνα.