«Όταν μένω μόνη μου ή όταν κάνω έρωτα ή όταν είμαι στο γιατρό, οι τοίχοι των δωματίων εξαφανίζονται και βρισκόμαστε, εγώ κι οποισδήποτε άλλος τυχαίνει να είναι μαζί μου, στην παιδική χαρά. Όταν πέφτω για ύπνο, είναι σαν να βρίσκομαι ξαπλωμένη στα χαλίκια ξεσκέπαστη. Το γραφείο του γιατρού ξεπροβάλλει δίπλα από την τραμπάλα και η γραμματέας ανοίγει για να μπει μια αόρατη πόρτα. Μόλις μπαίνει, επιστρέφουμε και οι τρεις ταυτόχρονα στο γραφείο του γιατρού. Ο γιατρός παρατηρεί τότε τη βαριά μου αναπνοή και τις ιδρωμένες μου παλάμες και βγάζει το συμπέρασμα ότι πάσχω από κάποιο σύνδρομο στέρησης.»

Ένας ερωτευμένος πλημμυρισμένος από οίκτο για την απροστάτευτη πραγματικότητα.... ένα μεσαίο στέλεχος σε πόλεμο με το συνεργείο επισκευών που προσέλαβε... «προβληματικοί» έφηβοι με τη δική τους, σαρκαστική οπτική του κόσμου των ενηλίκων... αλλόκοσμοι επισκέπτες σε οδυνηρές ασκήσεις προσαρμογής στις γήινες συνθήκες... ταξίδια σε χώρες-φετίχ που ενισχύουν την ερωτική σχέση μιας κοπέλας με το δωμάτιό της... καθώς και οι συνέπειες των πτήσεων στην εμμηνόρροια...
συνθέτουν στο δεύτερο βιβλίο της Αντζελας Δημητρακάκη μια σύγχρονη τοιχογραφία, απρόβλεπτη, ρεαλιστική και συγχρόνως διανθισμένη από ένα πηγαίο, δηκτικό χιούμορ.

Η Αντζελα Δημητρακάκη γεννήθηκε το 1968, σπούδασε στην Ελλάδα και την Αγγλία και σήμερα ζει και εργάζεται στο Λίβερπουλ. Το πρώτο της μυθιστόρημα Ανταρκτική, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οξύ, χαρακτηρίστηκε μια εν θερμώ αποτύπωση της δεκαετίας του '90 μέσα από τα μάτια κάποιων νεαρών εκπροσώπων της. Στο Ανοιγμα Της Μύτης παρακολουθούμε την εξέλιξή της καθώς ξεδιπλώνει όψεις της πραγματικότητας με μια ζωντανή, αφαιρετική, γρήγορη γραφή.