Ο Κώστας Τριανταφύλλης μας είχε αιφνιδιάσει πριν λίγα χρόνια με το υπέροχο αυτοβιογραφικό του συνταρακτικό βιβλίο «Με νύχια και με δόντια». Οι πικρές εμπειρίες, τα τραύματα, αλλά και οι εξάρσεις, μέσα στο μεταπολεμικό ελληνικό κοινωνικό τοπίο, είχαν χαράξει στην ψυχή του ανεξίτηλα τη λέξη ΑΓΩΝΑΣ, τη λέξη ΑΓΑΠΗ και τη λέξη ΠΡΟΚΟΠΗ. Με γραφή σταράτη, πεντακάθαρη, απλή, λιτή και γεμάτη από πόνο και πάθος μας κατέθεσε την προσωπική του ιστορία ως ιστορία πολλών αυτοδημιούργητων ανθρώπων του τόπου μας.

Τώρα, με την «Έρωτος και Ρέντη γωνία», γράφει ένα λαϊκό μυθιστόρημα, αδρό, χωρίς κεντήματα, χωρίς ρητορείες, χωρίς κοσμητικά. Ευθύβολο, ωμό, σκληρό, όπως η ζωή της πιάτσας. Ο Τριανταφύλλης ξέρει να αφηγείται, να κρατάει τα ουσιώδη και να αναπαριστά τη ζωή με τα άμεσα χρώματα, τα αναγνωρίσιμα, τα οικεία. Κι εδώ, όπως και στο πρώτο βιβλίο του, πρυτανεύει μια ηθική στάση, ένας άξονας αξιών ανθρωπιάς. Μέσα στην καταιγίδα, στο λαβύρινθο της πραγματικότητας, μερικοί ήρωες του Τριανταφύλλη υπερασπίζονται με αξιοπρέπεια τις παλιές άφθαρτες αξίες της ελληνικής στάσης ζωής.