Με τις έντεκα ιστορίες που απαρτίζουν τη νέα συλλογή διηγημάτων του, ο Βασίλης Τσιαμπούσης διευρύνει τα όρια της μυθοπλασίας του τόσο ως προς το χώρο όσο και ως προς τη γωνία της οπτικής του. Χωρίς να αφήνει ανεκμετάλλευτο το "κοίτασμα" των προσωπικών του αναμνήσεων, οι εμπνεύσεις του γίνονται τώρα πιο επικαιρικές και αντλούνται όλο και πιο πολύ από τη μεγάλη επαρχία του κόσμου.

Σε κάποιες από τις ιστορίες του υπάρχουν πρόδηλες πολιτικές νύξεις, άλλες τις χαρακτηρίζει ένας οδυνηρός αισθησιασμός, ενώ άλλες είναι παρεπόμενα κοινωνικών ευαισθησιών ή αντιδράσεις στην κρίση των διαπροσωπικών σχέσεων. Στοιχείο ενοποιητικό αυτής της θεματικής ποικιλίας παραμένει η ειρωνική - αν και όχι παραμορφωτική - ενατένιση της πραγματικότητας και η προσπάθεια να μετατραπεί αυτή η πραγματικότητα (έστω και στο χαρτί) σε τόπο συνάντησης και τρόπο συνύπαρξης των ανθρώπων.