«Το μύθο δεν το χρειάζονται μόνο οι θρησκείες αλλά και οι άνθρωποι. 'Ομως οι άνθρωποι από παλιά, με πρώτους τους αρχαίους προγόνους μας, αγωνίσθηκαν ως τώρα σκληρά να καταρρίψουν την ισχύ, τη γοητεία και την επίδραση του μύθου, να παραμερίσουν το ιερατείο από τη ζωή τους και να δώσουν αξία στον ορθολογισμό και στην επιστημονική γνώση. Δεν μπόρεσαν όμως ούτε και τότε να τον ξεριζώσουν. Το μύθο τον ξανάστησε και πάλι ο Κριτίας αλλά και ο Πλάτωνας και αργότερα ο Μωάμεθ. Ο Μέγας Αλέξανδρος μάλιστα χρειάσθηκε να περάσει το μήνυμα στους υπηκόους του να τον πιστέψουν ως θεό και το ίδιο έγινε αργότερα και με τον Καίσαρα και τον Αύγουστο. Μόνο με τον τρόπο αυτό μπόρεσαν και στέριωσαν και διατήρησαν τις μονοκρατορίες τους. (...)

Η ιστορία, αγαπητέ μου, στη διαδρομή του χρόνου δεν κινείται αυτόνομα και αυθαίρετα, αλλά σε συνάρτηση με το χθες και το αύριο, με το παρελθόν, το σήμερα και το μέλλον. Τα αποτελέσματά της εξαρτώνται από τις πολυμορφίες και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπινων μαζών, στις οποίες αναφέρονται. Και θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι η ζωή δεν εξελίσσεται μηχανιστικά για όλους και για όλα, αλλά σε συσχετισμό με το συγκεκριμένο χώρο και με τις ιστορικές παραδόσεις.»