Όλα ήταν τόσο απλά και καθημερινά. Τα έζησαν τόσο ήσυχα, ώστε κανείς δεν τα πρόσεξε. Η σιωπηλή ιστορία τους πήγαινε να χαθεί, όπως σιωπηλά χάνονται οι ταπεινοί.

Όσο μπορώ, αφηγούμαι λοιπόν εδώ την ιστορία τεσσάρων παιδιών από την Αθήνα και ενός από την Αφρική, που σπούδαζαν νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κι επιβίωση στο "Καφενείον, ο Ηρακλής".

Αντέταξαν στον καθημερινό θάνατο τον πρωτόπλαστο έρωτα, τον μόνο αληθινό, η οπωσδήποτε τον πιο αθώο και πιο δυνατό. Δόξα τω Θεώ, ηττήθηκαν. Η ευθύνη ανήκει στους νικητές!