«Τώρα που το καλοκαίρι της επιστροφής μου έχει τελειώσει για τα καλά χωρίς να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του, νιώθω χαμένη, αποπροσανατολισμένη, αδικημένη, σαν να μου είπαν ψέματα ότι όλα θα πάνε καλά, ενώ τίποτα δεν πήγε. Το ήξερα ότι η προσαρμογή θα ήταν δύσκολη. 'Οτι ο γυρισμός σε μια χώρα ξένη για πολύ καιρό θα ήταν άτσαλος και η προσγείωση ανώμαλη. Το είχα γράψει και στα άρθρα μου άλλωστε. 'Ομως ήθελα να πιστεύω ότι για μένα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. 'Οτι θα τα κατάφερνα, ότι θα άνοιγαν οι πόρτες διάπλατα για να περάσω και θα έβλεπα παντού χαμόγελα. Πόσο γρήγορα ξύπνησα από το λήθαργο...»