Στα κλαδιά του δέντρου είχε μείνει μόνο ένα φύλλο, έτοιμο κι αυτό να πέσει με το παραμικρό φύσημα του αγέρα.

Κι ένα βράδυ τα παιδιά πήραν τη σκάλα και την στήριξαν στο μεγάλο δέντρο που έβλεπε το παράθυρο του παππού. Σκαρφάλωσαν στο πιο ψηλό κλαρί κι εκεί κάρφωσαν με ένα καρφί το φύλλο που ήταν έτοιμο να πέσει...
Έφυγε το φθινόπωρο, ήρθε ο χειμώνας.
Μα τι παράξενο!
Ο παππούς ακόμα ζούσε!

Μπήκε η άνοιξη και η καρυδιά ξανάνθισε. Καινούρια πράσινα φύλλα ντύσανε τα γυμνά της κλαδιά και έκρυψαν το κίτρινο φύλλο των παιδιών.