Ο μπαμπάς έχει δουλειά. Η μαμά έχει δουλειά. Όταν και οι δύο έχουν δουλειά, αυτό θα πει πως εγώ θα κρατήσω τη μικρή μου αδελφή. Αυτό θα πει πως θα έχω πολύ δουλειά κι εγώ. Δουλειά θα έχω λοιπόν, αλλά δεν έχω κέφι. Κέφι έχω να σκεφτώ και να γράψω ένα παραμύθι για μια κούκλα, ας πούμε, τόσο άσχημη που δεν ήταν πια κούκλα, για ένα τεμπέλικο μυρμήγκι που το έριξε στο τραγούδι, στα ξενύχτια και στα γλέντια και που δε σκέφτηκε πως θα' ρθει ο χειμώνας, κι αν δεν ήτανε το εργατικό τζιτζίκι να το ταϊζει, θα πέθαινε από την πείνα. Αν καταλάβατε, τρελά πράγματα δηλαδή. Τρελά, ναι, μα τόσο όμορφα!...