Η ευαίσθητη, έντιμη, ονειροπόλα Αρήτη είναι η πρωταγωνίστρια σ' αυτό το μυθιστόρημα - τοιχογραφία μιας κοντινής μας μα και συγχρόνως τελεσίδικα χαμένης Ελλάδας, όταν οι πρόσφυγες απ' τη Μικρά Ασία έφτασαν με ελάχιστα υλικά, αλλά πάμπλουτοι σε ηθικά και πνευματικά, αγαθά, για να ξαναρχίσουν μια ζωή από την αρχή. Η Αρήτη Λαγά μεγαλώνει διχασμένη. Ανάμεσα σε δύο κόσμους, ανάμεσα σε δύο οικονομικές τάξεις, ανάμεσα σε δύο συστήματα αναφοράς. Το παρόν εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη όπως εκτυλίσσονται τα θεατρικά έργα: με διαδοχικούς μονολόγους γυναικών, που αφηγούνται το χρόνο που τρέχει από την αρχή του περασμένου αιώνα έως το 1966. Τέσσερις γενιές Ελληνίδων φωτίζουν την προσωπική ιστορία της Αρήτης Λαγά-Τακάκη, τις δικές τους πλούσιες ιστορίες, τη γυναικεία μοίρα και την αντρική εξουσία, τον τραυματισμένο και τραυματικό έρωτα, τους κλειστούς για τις παλιές αξίες ορίζοντες, το θρίαμβο των ανθρώπων των «νέων καιρών»