Με γύμνωσες, βασιλικέ μου, και μου 'δειξες τον έρωτα, γιατί ο έρωτας σε θέλει γυμνό σαν και το θάνατο. Σε θέλει γυμνό. Κι εσύ μου 'δωσες την ψυχή μου, ελεύθερη από κάθε περιτύλιγμα, μικρή μικρή κι ελεύθερη, να την περιεργαστώ με την ησυχία μου και τσούζουν τα χέρια μου από τη ζέστη της.

Εκεί που συναντά η Ανατολή τη Δύση, εκεί που οι μοίρες του αρσενικού και του θηλυκού είναι δεμένες με την ίδια κλωστή, εκεί μετέωροι και οι αρχέγονοι φόβοι κι οι αγωνίες του ανθρώπου. Και οι ελπίδες του. Η δύναμη κι η αδυναμία, η λιγοψυχιά κι η υπομονή, ο έρωτας κι ο θάνατος εναλλάσσονται, δοκιμάζονται, κονταροχτυπιούνται. Η ασήκωτη μικρότητα της ύπαρξης υποχωρεί και ξεδιπλώνεται η μεγαλοσύνη της ψυχής, σ' ένα αγωνιώδες τρυφερό καλωσόρισμα της καινούργιας ζωής.