"Το χειροποίητο αυτό βιβλίο δεν γράφτηκε έτσι ξαφνικά στο χαρτί, αλλά πρώτα παίχτηκε και συνεχίζει να παίζεται κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί η Μαριόλα, από το 1993 μέχρι σήμερα, σαν παιχνίδι-τραγουδάκι", γράφει ο Νίκος Αλευράς. " Μόνο χαρά και παιχνίδι κάνουμε με τη Μαριόλα μου και γαργαλιόμαστε και παίζουμε και γελάμε και κλαίμε και όλα είναι τόσο όμορφα, και κάθε λεξούλα που λέει η Μαρία είναι σαν ν' ανθίζει ένα λουλουδάκι... κι εγώ ακολουθώ την αναπνοή της, το ρυθμό της και με παρασέρνει... κι έτσι φτιάχτηκε κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω...".