Όταν κάτι τελειώσει συνήθως κοιτάζεις μπροστά, πριν καν το αποχαιρετήσει έχεις ήδη φύγει, βρίσκεσαι αλλού, πετάς προς μιαν άλλη πραγματικότητα, θελκτική και ευχάριστη, εισχωρείς απαρατήρητος σε ένα νέο και Όμορφο σχέδιο. Υπάρχουν ωστόσο άνθρωποι που αργούν να περάσουν από τη μια πραγματικότητα στην άλλη, από τη μια ζωή στην άλλη. Το παλιό εισχωρεί στο παρόν τους και το στοιχειώνει, θαμπώνοντας το. Και τότε πρέπει να έχει κανείς τη γενναιότητα να στραφεί προς τα πίσω, να διαλύσει τις ομίχλες διασχίζοντας τες, για να βιώσει πάλι μια πραγματικότητα γοητευτική και ξεκάθαρη.

Η γυναίκα ανάμνηση είναι η ιστορία μιας συνάντησης τη βαθύτερη ώρα της νύχτας η ιστορία ενός άνδρα, που ακολουθώντας μια ανάμνηση, ανασυνθέτει τον εαυτό του και αισθάνεται ελεύθερος πάλι να ερωτευτεί. Και ο έρωτας σαν αχτίδα φωτός εστιάζει σε ένα πρόσωπο, κάνοντας το να λάμψει σε μια γκρίζα πραγματικότητα.

Όλα είναι μια αργή διαδικασία. Προπάντων η αγάπη.