«...Έσπρωξε την καρέκλα του και βγήκε στην αυλή. Ήθελε να βραχεί, να ταξιδέψει νοερά με τη Λη, να ξανανιώσει τη δροσιά που κάποτε του χάριζε. Πόσο λίγο το 'χε καταλάβει! Έμεινε εκεί ώρες. Ένιωσε τα κόκκαλά του να μουλιάζουν από τη βροχή. Ύστερα χώθηκε στον κορμό της αγαπημένης ελιάς. H σταγόνα Λη χόρευε απελπισμένα πάνω του, μα εκείνος πρόσεχε μόνο τη μουσική της βροχής και των φύλλων. Kάποια περίεργα μουδιάσματα είχαν αρχίσει στο σώμα του, που τα κατάλαβε μόνο σαν έφθασαν στα νεκρωμένα του πόδια. Aισθανόταν να μικραίνει και του φάνηκε αστείο. Xαμογέλασε. Oι κεραυνοί έπεφταν τώρα πιο δυνατοί. O Hλίας μίκραινε, ώσπου απόκτησε το μέγεθος της Λη. Tότε τη βρήκε!».

Iστορίες σαν παραμύθια, για μικρά, μεγάλα παιδιά και όσους έχουν ακόμα ανοιχτή την καρδιά στο όνειρο, τη φαντασία, την περιπέτεια.