Μια φορά που τα ρολόγια σταμάτησαν στη γη, ένα χρυσόψαρο έπεσε από τον ουρανό και βρέθηκε στα χέρια του φωτορεπόρτερ μιας εφημερίδας. Έτσι μπήκε στη γυάλα κι εκεί οι άνθρωποι το ονόμασαν «Χρυσό».

Τα Χρυσό μέσα από τη γυάλα παρακολουθούσε τους δημοσιογράφους κι άρχισε να μπαινοβγαίνει κάθε φορά που το μεγάλο ρολόι του τοίχου σταματούσε για λίγο. Έτσι γνώρισε τι είναι η θλίψη και η λησμονιά για τους ανθρώπους, τι σημαίνει γι' αυτούς ο πόλεμος κι ο θάνατος. Κάποια μέρα ανακάλυψε το μοναχικό καλλιτέχνη που αποτύπωνε στον καμβά του την ηρεμία της στιγμής. Οι άνθρωποι πάνω στη γη ζουν με το άγχος του χρόνου, όμως η Τέχνη που αποτυπώνει την αιωνιότητα της στιγμής θα μπορούσε ίσως να τους ανακουφίσει, σκεφτόταν το Χρυσό. Όταν μια μέρα έλιωσαν όλα τα ρολόγια πάνω στη γη, το χρυσόψαρο γύρισε πάλι στον ουρανό...