Ο Αρτέμης Μίσσιος είναι ένα γιάπης της δεκαετίας 1970-1980. Παρ' όλη την επιφανειακή σιγουριά του, η μισερή μνήμη του -αποτέλεσμα ενός τραυματικού γεγονότος που έζησε παιδί- αρχίζει από ένα σημείο και πέρα να του παίζει άσχημα παιχνίδια. Για κάποιο διάστημα η μουσική καλύπτει το κενό, αλλά γρήγορα αποκαλύπτεται ότι η μετάθεση σε πράγματα ανώδυνα δεν οδηγεί στη συνειδητοποίηση. Όταν, μέσα από διάφορες σκληρές περιστάσεις της δουλειά του, η έλλειψη γίνεται ανυπόφορη, λαμβάνει χώρα μια αντίστροφη πορεία. Μια πορεία προς το παρελθόν, ένα είδος εξιλασμού και ίασης.

Αυτός ο αναστοχασμός, που διαπλέκει τις περιπέτειες της οικογένειάς του με τις ιστορικές του τόπου, τον φέρνει σε μια ιδιότυπη συνάντηση με τους προγόνους της αγαπημένης του γυναίκας Μαρίας, αλλά και του νέου συζύγου της και αντιζήλου του, Βλάση. Πρόκειται για μια «τυχαιότητα» που, ιδωμένη από απόσταση, δεν μοιάζει εντελώς τυχαία...