Σε μια διάλεξη που δόθηκε το 1935 στο Kulturbund της Βιέννης, ο μεγάλος μουσικός αποτύπωσε τις σκέψεις του για τον τρόπο κατά τον οποίο η μουσική ενεργοποιεί τις ηθικές δυνάμεις στον άνθρωπο και λύνει τα δεσμά της ατομικότητας.

«Βυθιστείτε αργά σε ένα adagio του Μπετόβεν» λέει ο Βάλτερ «και αναρωτηθείτε έπειτα αν μια τέτοια μουσική δεν μας οδηγεί, ως ηθικές υπάρξεις, προς την ίδια κατεύθυνση και στον ίδιο δρόμο που μας υπαγορεύει και η συνείδησή μας, αν αυτή η μουσική δεν ευλογεί την ηθική μας φύση με τη δύναμή της, που συγγενεύει με το θείο».