"Κι εγώ τον εαυτό μου προσπαθώ να αγαπήσω, αλλά όχι πετώντας τους άλλους απέξω με τη μέθοδο της διακριτικής χρήσης τους στις δικές μου ανάγκες.
Αν είναι κάποια στιγμή να καταλάβω ότι μόνο έτσι μπορώ να σωθώ, θα επιλέξω να ζήσω μόνος.
Θα χρειαστώ λίγες προσωπικές αποσκευές, δε θα προσπαθήσω να χωρέσω μέσα σ' αυτές ανθρώπους."

Όταν ο έρωτας μπαίνει ορμητικά για πρώτη φορά στη ζωή του Δημήτρη, αυτός, αδύναμος να κρατήσει στους ώμους του το βάρος της αλλαγής, στηρίζει όλη του την ύπαρξη σ' εκείνον που προσωποποιεί τον πόθο του. Ζώντας σε μια τυπική ελληνική οικογένεια της δεκαετίας του '70, βιώνει κρυφά από τους άλλους το μέγιστο συναίσθημα, αυτό που θα τον βγάλει από το αδιέξοδο της εφηβείας και θα τον οδηγήσει αλώβητο στην ενηλικίωση.
Τόπος, η ελληνική επαρχία, και οι συνθήκες αντίξοες για τον τότε απαγορευμένο μεταξύ δύο παιδιών του ίδιου φύλου έρωτα. Θα περπατήσουν στα μονοπάτια του πάθους ερήμην τους, θα ακροβατήσουν στο κενό και θα περάσουν στον κόσμο των ενηλίκων με ανεξίτηλα σημάδια στα κορμιά τους, πιο δυνατοί όμως από πολλούς που δεν κατάφεραν να κάνουν τις επιθυμίες τους ζωή.

Η φαινομενικά συνηθισμένη ιστορία δύο εφήβων που σε μια επαρχιακή πόλη τη δεκαετία του '70 ανακαλύπτουν τον έρωτα. Δημιουργούν μεταξύ τους μια σχέση που περπατάει στα μονοπάτια του πάθους ερήμην τους.
Λιγότερο συνηθισμένο, ότι πρόκειται για δύο αγόρια.

Ο συγγραφέας, σε μια αφήγηση ποταμό που άλλοτε αγγίζει και άλλοτε ξεπερνά το θάρρος της προσωπικής μαρτυρίας, ταυτίζεται και με τους δύο ήρωες και τους παρακολουθεί μέχρι την τυπική και ουσιαστική ενηλικίωσή τους.
Πάθος, επιβεβαίωση, ακύρωση, συντριβή, αναγέννηση!
Το μυστήριο του έρωτα αριστοτεχνικά δεμένο με το μυστήριο της οικογένειας μέσα από ένα στοχασμό απόλυτα ρεαλιστικό. Η ιστορία είναι το μέσο για να ειπωθούν βαθιά βιωμένες αλήθειες, ανεξάρτητα από φύλο και εποχή.

Μια εξομολόγηση λύτρωσης και αισιοδοξίας, που προκύπτει μέσα από την πιο σκληρή πορεία αυτογνωσίας, ένας λόγος τόσο δυναμικός και σύγχρονος, που δε σου επιτρέπει να πετάξεις τίποτα.