Πού να 'ξερα τι με περίμενε;
Ξεκίνησα στα δεκαπέντε μου αθώα, άπειρη και ερωτευμένη. Νόμιζα πως όλα είναι όπως φαίνονται. Λάθος, μεγάλο λάθος.
Λαβύρινθος οι ψυχές των ανθρώπων. 'Αλλοτε σαν αρπακτικά κι άλλοτε σαν μελωμένο παντεσπάνι.
Με μίσησαν και μίσησα. Έκλαψα, λυπήθηκα, αγρίεψε η ψυχή μου. Ως και φυλακή έκανε η χάρη μου.
Κι όμως συνέχισα...