Στο βιβλίο αυτό διευκρινίζεται η έννοια της συντήρησης (conservation) ως προς την αποκατάσταση (restoration), και καθορίζονται οι αρμοδιότητες των διαφόρων ειδικών για τις επεμβάσεις συντήρησης. Περιγράφονται οι μηχανισμοί και οι συνέπειες της διάβρωσης (φθοράς) των δομικών υλικών των μνημείων (μετάλλων, πετρωμάτων, τούβλων, τσιμέντων, σκυροδεμάτων, κονιαμάτων, ξύλων, γυαλιών) και των υφασμάτων και δερμάτων, και η συντήρησή τους (καθαρισμός, στερέωση, προστασία, τεχνητή πάτινα) και γίνεται κριτική αποτίμηση όλων των μεθόδων και υλικών (παλαιών και νέων) που χρησιμοποιούνται για τους σκοπούς αυτούς.

Αναπτύσσονται πρωτότυπες λύσεις (μέθοδοι και υλικά) του συγγραφέα και των συνεργατών του στα θέματα αυτά και η εφαρμογή τους, κυρίως στα Μνημεία της Ακρόπολης, αλλά και δοκιμές εφαρμογής τους σε δείγματα από τον Ι. Ν. Καπνικαρέας (και in situ), τον Όσιο Λουκά, την Ελεύθερνα Ρεθύμνου, την Κρήνη Πετραλώνων και τα τείχη Χανίων, καθώς και σε μνημεία του εξωτερικού (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Μάλτα). Περιγράφεται η πορεία την οποία πρέπει να ακολουθήσει κανείς για μια ορθολογική, αποτελεσματική και ηθική συντήρηση, ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την αμάθεια ή την ημιμάθεια που ενίοτε τη συνοδεύει.