«Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ, ΑΥΤΟΙ ΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ»

Θραύσματα της αστικής παράνοιας που σκορπίζουν με ένα μόνο φύσημα του αέρα, εφιαλτικές αντηχήσεις ιστοριών καθημερινής τρέλας σαν ακόρντα που συνοδεύουν τις πιο οδυνηρές σιωπές, πικρές ελεγείες παροπλισμένων συνειδήσεων που αναδύονται σπασμωδικά στο φως αναζητώντας μάταια απαντήσεις σε βασανιστικά ερωτήματα ζωτικής σημασίας, μονταρισμένα στιγμιότυπα από τις ζωές φασματικών μορφών που έδρασαν στο περιθώριο της ιστορίας ιδωμένα μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της φανταστικής λογοτεχνίας: Αυτές είναι οι μεταλλικές ιστορίες του ταλαντούχου πρωτοεμφανιζόμενου Γιάννη Γιαννακαρώνη.

Ο συγγραφέας των Μεταλλικών Ιστοριών στέκεται δίχως φόβο αντίκρυ στην μουσική και τη λογοτεχνία και συνδιαλέγεται μαζί τους χτίζοντας ταυτόχρονα ασφαλείς γέφυρες επικοινωνίας μεταξύ τους. η μια συμπληρώνει την άλλη, δεν την υποκαθιστά, σε ένα καθεστώς αισθητικής ομοιογένειας, όπου τα όρια ανάμεσα στους ήχους και τις λέξεις, την παράνοια και την ισορροπία, την παραίτηση και την αναζήτηση νοήματος, έχουν καταργηθεί.

Δεν είναι η φωνή ενός δημαγωγού ιεροκήρυκα, ούτε η νοσηρή φαντασία ενός παράφρονα νέου αυτή που αποτυπώνεται στις σελίδες των Μεταλλικών Ιστοριών, αλλά η ειλικρινής, γεμάτη ανθρωπιά, προσπάθεια ενός ευαισθητοποιημένου ανθρώπου να καταγράψει και να εκθέσει συμπεριφορές και συναισθήματα έξω από τα συνηθισμένα πρότυπα, προσδοκώντας μέσα από αυτές να ανακαλύψει τις αντοχές και τα βάθη του ίδιου του εαυτού του.