"Από τις πιο συνεπείς και ισορροπημένες φωνές της νεότερης λογοτεχνίας μας, η ποιήτρια στο δέκατο αυτό βιβλίο της βαθαίνει ακόμα πιο πολύ τον στοχασμό της. Πλημμυρισμένο από έναν ιδιότυπο αισθησιασμό, μπολιασμένο με την νοσηρότητα της ανθρώπινης φύσης, χρωματισμένο με τον σαδισμό και τον μαζοχισμό της ύπαρξης, απειλούμενο διαρκώς να εκτροχιαστεί στην τρέλα, περιγράφει την condition humaine, έτσι όπως ήταν και παραμένει απαράλλαχτη μέσα στους αιώνες, τα ερεβώδη βάθη της ψυχής που, όσο και αν προσπαθούμε να τα κατανοήσουμε, θα μένει πάντα θαυμαστά απρόβλεπτη, τρομαχτικά μυστηριακή..."

Δ. Χουλιαράκης, Το Βήμα, 3-1-1999