Το λυρικό αυτό αφήγημα του Νάσου Δετζώρτζη φέρει ημερομηνία γραφής 1941. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Νέα Εστία τον Απρίλιο 1943 (τεύχος 381, τ. 33ος, έτος ΙΖ΄).

Διάχυτο είναι εδώ το ερωτικό συναίσθημα που το πλημμυρίζει η ανάμνηση ενός κοριτσιού που πια δεν περιμένει τον αφηγητή, ο οποίος εξάλλου διαλέγει το πρώτο πληθυντικό για να μιλήσει, σαν να 'θελε να μιλήσει στο όνομα όλων για τις αισθήσεις και τα αισθήματα μιας νεότητας που παρέρχεται. Στο μεταξύ ο πόλεμος, που μόλις και υπαινίσσεται, ο θάνατος τριγύρω, κι εκείνος του πατέρα που ανακαλείται, κι ο χωρισμός που επήλθε ρίχνουν ένα άδειο σκοτάδι, "δεν τον μπορούμε το θάνατο των καλύτερων χρόνων μας... Ίσως την προφτάσουμε ακόμα, εκεί, κοντά στη μικρή καγκελόπορτα του κήπου μας με τις γιασεμιές...".