Δε σας κρύβω πως όταν έβλεπα, απέναντί μου, είκοσι παιδικά μάτια να με κοιτάζουν, έβλεπα μέσα σ' αυτά, τη συνέχιση της ζωής, το θαύμα, την ομορφιά της ζωής. Αυτά τα είκοσι, τα πανέμορφα παιδικά μάτια, είχα πάντα στο νου μου.

Κι όταν δεν με κοίταζαν. Κι όταν δεν τα είχα κοντά μου, απέναντί μου. Απειρες φορές, εκεί, στα ξένα, είδα παιδικά μάτια, είδα παιδικά βλέμματα, που μου ράγιζαν την ψυχή. Ανήμπορος να βοηθήσω, συχνά, καθόμουν, ανάμερα, σε κάποια γωνιά και δάκρυζα.