Πρόκειται για πέντε ομιλίες της θεμελιώτριας της Ψυχανάλυσης του παιδιού, οι οποίες κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά σε βιβλίο το 1929. Σε αυτές, η Anna Freud εκθέτει με απλό τρόπο αλλά και επιστημονική συνέπεια τόσο τις απόψεις της για τη σημασία της παιδικής ψυχανάλυσης, όσο και τις εμπειρίες της από μια ψυχαναλυτική δραστηριότητα, την οποία συνέχισε μέχρι το θάνατό της (1982). Ιδιαίτερη σημασία έχει το ότι, σε αντίθεση με τη θέση της Melanie Klein, η οποία αντιμετώπιζε ψυχαναλυτικά τα παιδιά ως ενήλικες ασθενείς, η Anna Freud επισημαίνει την αναγκαιότητα μιας παιδοψυχανάλυσης, που να βασίζεται στην αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων τού υπό ανάπτυξη ανθρώπου. Έτσι η παιδοψυχανάλυση σ' αυτήν συνδυάζεται με την ευρύτερη παιδαγωγική. H Anna Freud, η οποία υπήρξε και δασκάλα Δημοτικού είχε μια πραγματική και ουσιαστική γνώση των συνολικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ένα παιδί.

Μια κλινική θεραπείας παιδιών (Hamsptead Therapy Clinic), στο Hampstead του Λονδίνου, υπήρξε επίσης έργο ζωής για την Anna Freud, και φέρει σήμερα το όνομά της. Εκεί προέκυψε μία σε βάθος συνεργασία Ιατρών, Ψυχαναλυτών, Παιδαγωγών και Γονέων και μια νέα επιστήμη: η Ψυχαναλυτική Παιδαγωγική.

Στην ελληνική έκδοση της Εισαγωγής στην τεχνική της ανάλυσης του παιδιού περιλαμβάνεται και μια εισαγωγή του Gerd Biermann για τη ζωή και το έργο της Anna Freud, η οποία με τη βοήθεια και συμπαράσταση της συντρόφου της ζωής της Dorothy Burlingham δεν αντιμετώπισε μόνο με καρτερία την εβραϊκή της μοίρα στη Βιέννη και στο Λονδίνο, τόπο αυτοεξορίας των Freud από το 1938, αλλά και συμπαραστάθηκε μέχρι τέλους στα δύσκολα χρόνια της αρρώστιας του πατέρα της, Sigmund Freud, και κυρίως βρήκε τη δύναμη να δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο αγάπης προς τα παιδιά: τη θεμελίωση και ανάπτυξη της ψυχαναλυτικής παιδαγωγικής.