ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

«Εγώ, η άνθρωπος» - είναι ο στίχος της θεσσαλονικιάς ποιήτριας Ζωής Καρέλλη που δίνει με τον καλύτερο τρόπο το στίγμα αυτού του βιβλίου, ενός έργου που απευθύνεται σε άντρες και γυναίκες που τους ενδιαφέρει η ποίηση αλλά και «το γυναικείο ζήτημα», προβάλλοντας τη σημασία της «έμφυλης» ταυτότητας στην ποιητική δημιουργία. Με βάση τη θέση ότι δεν υπάρχει ένα ουδέτερο, άφυλο υποκείμενο, εξετάζονται ποιήματα γραμμένα από γυναίκες ως «μυθ-ιστορήματα» που αιωρούνται ανάμεσα στην ιστορία και το μύθο.

Η συγγραφέας συντάσσεται απόλυτα με την άποψη ότι πρέπει κανείς να ξεκινήσει πολιτικά με την απαίτηση για παρουσία γυναικών σε θέσεις ομιλούντων υποκειμένων, αλλά και θεωρητικά, με την παραδοχή της σημασίας των σωματικών καταβολών της υποκειμενικότητας. Aν δεχτούμε ότι κάθε είδους έκφραση αναγκαστικά δηλώνει μια εμπειρία καθορισμένη από το φύλο, οι ποιήτριες του αιώνα μας έχουν αναλάβει να αποδείξουν ότι αν μεταμορφωθούν οι ιστορίες θα μπορούσε να αλλάξει και η κουλτούρα μας.

Πρόθεση του βιβλίου, λοιπόν, είναι να ιχνηλατήσει αυτό το γυναικοκεντρικό εναλλακτικό όραμα, την αποδέσμευση του γυναικείου φαντασιακού στο έργο σημαντικών αμερικανίδων, ευρωπαίων και ελληνίδων ποιητριών του εικοστού αιώνα, σε μια περιδιάβαση που ξεκινά από τη Gertrude Stein και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τις Anne Sexton, Sylvia Plath, Adrienne Rich, Audre Lorde, Olgα Broumαs, Kατερίνα Αγγελάκη-Pουκ, Kική Δημουλά, Pέα Γαλανάκη, Mαρία Λαϊνά, Tζένη Mαστοράκη.

Ποιά είναι λοιπόν η καινούρια ιστορία που προσπαθούν να μας πουν οι σύγχρονες ποιήτριες; Η ποίηση των γυναικών του εικοστού αιώνα είναι μια ποίηση που εκφράζει προσωπικά και συλλογικά βιώματα και προσπαθεί να καταρρίψει τα στερεότυπα, να επανεξετάσει τα αρχέτυπα, να οραματιστεί νέα πρότυπα. Είναι μια μαχόμενη ποίηση που γνωρίζει το ρόλο της, με στόχο την ευρύτερη αφύπνιση του κοινού μέσα από τη δημιουργία μιας γλώσσας και μυθοπλασίας που ενσαρκώνει τις εμπειρίες των γυναικών σε ποιήματα κοινωνικής διαμαρτυρίας - διακηρύσσοντας ότι το προσωπικό είναι και πολιτικό.