Στο πρώτο βιβλίο της σειράς αποτολμούμε ένα συγκλονιστικό ταξίδι σ' έναν απάνθρωπο κόσμο, όπου τα παιδιά εξαναγκάζονται να πολεμούν σε πολέμους μεγάλων, παίρνοντας ζωές, αποστερούμενα τόσο νωρίς κάθε ίχνους αθωότητας.

Η Χάβα ήταν δώδεκα ετών, όταν εγκατέλειψε το μικρό χωριό της στο νότο της Σιέρα Λεόνε για να εγκατασταθεί στην πρωτεύουσα Φρητάουν. Στις 25 Μαΐου 1997, η πρωτεύουσα καταλήφθηκε από ένα «λαϊκό στρατό». Ο άμαχος πληθυσμός κατακρεουργήθηκε. Έτσι, ξεκινά για τη Χάβα μια καθημερινότητα, η οποία αποτελείται από μαρτύρια και βία, μέσα στην οποία ,παρόλα αυτά, καταφέρνει να επιβιώσει.

Το 1999, υπογράφηκε συμφωνία ειρήνης και οι μαχητές αφοπλίστηκαν. Την ίδια εκείνη χρονιά, η UNICEF ανέλαβε την περίθαλψη των παιδιών- στρατιωτών και την επανένταξή τους σε μια όσο το δυνατό περισσότερο «φυσιολογική» πολιτική ζωή. Η Χάβα επιφορτίστηκε με τη φροντίδα μιας ομάδας επτά παιδιών. Στόχος της ήταν να τα αποτραβήξει από τη βία εκείνη της οποίας ήταν τα θύματα, αλλά συχνά, και οι δράστες. Η ηρωίδα αφηγείται, λοιπόν, τη δική της μακρά μάχη, μέχρις ότου μπορέσουν κάποια ημέρα να ξαναβρούν ένα μέρος της αθωότητάς τους ο Μουσά, η Καντιατού, ο Μάικλ και τα άλλα παιδιά- στρατιώτες.