Τα αίτια της οικολογικής κρίσης ανάγονται στην επικράτηση και διατήρηση ανταγωνιστικών κοινωνικών σχέσεων που αναπαράγουν τις σχέσεις κυριαρχίας πάνω στον άνθρωπο και συνολικά πάνω στη φύση. Η κρίση συνιστά στην ουσία της μια κοινωνική κρίση, της οποίας ο πυρήνας βρίσκεται στην προσπάθεια του ανθρώπου να διαχωριστεί από τη φύση και να κυριαρχήσει πάνω σ΄ αυτήν και στον άνθρωπο, όσο κι αν αυτό αποτελεί το ιδεολογικό φαντασιακό μιας αντίληψης κυριάρχησης που δεν είναι δυνατό να βρει την "υλική" της έκφραση και ολοκλήρωση. Aυτό το (παρα-στα-σιακό) φαντασιακό (κάλεσμα) υπήρξε το "Πανοπτικόν" της κάθε εποχής.