Η Αγωγή του Στωικού είναι αναπόφευκτο να φέρει στη μνήμη του αναγνώστη το Βιβλίο της Ανησυχίας, όπως και ο συγγραφέας της "βαρόνος ντε Τέιβε" τον αντίστοιχο "ετερώνυνο" του Φερνάντο Πεσσόα "Μπερνάρντο Σοάρες". Τα δύο "πρόσωπα" όντως έχουν παρόμοια στάση απέναντι στον κόσμο, όμως ο λαβύρινθος της ενδοσκόπησης του "Σοάρες" δεν μοιάζει σε τίποτα με το ευθύ και αμείλικτο ύφος του "Τέιβε". Αντίθετα με το "λογιστή της Λισαβόνας", ο "ευγενής της Μασιέιρα" ακολουθεί έναν ειρμό σκέψης που δείχνει να μην έχει άλλη κατάληξη από την "αυτοανακήρυξη του νικημένου μονομάχου σε νικητή", δηλαδή την αυτοχειρία.