«Κυκλάδες»... Τρεις συλλαβές που ζωντανεύουν την εικόνα μιας Ελλάδας αγνής και άχρονης, μιας Ελλάδας προγενέστερης της Ακρόπολης και του Παρθενώνα, μιας Ελλάδας με ψαράδες και ναυτικούς. Φυσική γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αυτά τα μυριάδες νησάκια υπήρξαν την τρίτη χιλιετία π.Χ. το θέατρο ενός ακμαίου πολιτισμού, που μας κληροδότησε ένα από εκείνα τα «θαύματα» που κάποτε αποκρυπτογραφούνται από την ιστορία της τέχνης. Απλές πέτρες ελάχιστα επεξεργασμένες ή κανονικά αγάλματα σχεδόν φυσικού μεγέθους, αυτά τα αινιγματικά «ειδώλια» σμιλεμένα σε ένα διάφανο και εκτυφλωτικό μάρμαρο μας μαγεύουν ανεξάρτητα από την ηλικία τους. Ουράνιες νύμφες; Ερωμένες του θανάτου; Θεές της γονιμότητας; Όποια κι αν είναι η απάντηση, ας απολαύσουμε τη σοφή και ολοκληρωμένη τέχνη αυτών των «πρωτόγονων της Δύσης» που δεν τους απαρνήθηκε ούτε ένας Μοντιλιάνι κι ένας Μπανκούζι.