Καμιά σχέση γονέων και ενήλικων παιδιών δεν μοιάζει με καμιά άλλη: υπάρχουν εκείνοι που τηλεφωνούν στη μητέρα τους καθημερινά και εκείνοι που μετακόμισαν όσο πιο μακριά της γινόταν. Κάθε σχέση είναι ξεχωριστή και, πολλές φορές, επιβαρημένη από κάποιο γεγονός. Τα παιδιά αγαπούν τους γονείς τους... Οι γονείς αγαπούν τα παιδιά τους... ή τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Θα πίστευε κανείς ότι η σχέση αυτή είναι η πιο στενή, η πιο οικεία που υπάρχει. Κι όμως, σπανίως συμβαίνει αυτό. Πολλές τέτοιες σχέσεις είναι οδυνηρές, τεταμένες, ενώ άλλες, απλώς επιφανειακές, τυπικές. Οι περισσότεροι το παίρνουν απόφαση ότι είναι έτσι, βέβαιοι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τίποτε.

Σε αυτό το βιβλίο, η Ιζαμπέλ Φιλιοζά προτείνει στον αναγνώστη να τολμήσει την περιπέτεια μιας αυθεντικής συνάντησης με τους γονείς του, όπου θα «ξεκαθαριστούν παλιοί λογαριασμοί». Τα ψυχικά τραύματα της παιδικής ηλικίας πρέπει να συνειδητοποιηθούν και να αναγνωρισθούν, οι παρεξηγήσεις να λυθούν, πρέπει ο ενδόμυχος θυμός να εκδηλωθεί και να γίνει αποδεκτός για να μπορέσει να αποκατασταθεί ο οικογενειακός δεσμός. Η συμφιλίωση δεν είναι κάτι που επιτυγχάνεται χωρίς πόνο...