Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνα δομημένο μυθιστόρημα το οποίο, σε πρώτο επίπεδο φαίνεται εξαιρετικά βατό και εύληπτο -τα συστατικά του είναι απολύτως αναγνωρίσιμα και οικεία (το ζευγάρι, τα παιδιά, το τρίγωνο, οι φίλοι)-αλλά, ακριβώς όπως και η ιστορία που αφηγείται, ακριβώς όπως και η ζωή, δεν είναι καθόλου αυτό που φαίνεται: το διατρέχει παράλληλα ένα δυνατό υπόγειο ρεύμα, που παρασύρει τον αναγνώστη και τον αιχμαλωτίζει στη ροή του μέχρι τις τελευταίες σελίδες.

Η νέα συγγραφέας, στήνει αριστοτεχνικά μια συναρπαστική χορογραφία ανθρώπινων σχέσεων και, με λιτότητα και ακρίβεια, κατορθώνει να δημιουργήσει σασπένς στην εξέλιξη μιας καθημερινής ιστορίας.