Tο βιβλίο αυτό περιέχει μια σειρά άρθρων Ελλήνων και ξένων γλωσσολόγων, οι οποίοι αναλύουν διάφορα συντακτικά φαινόμενα της ελληνικής και γερμανικής γλώσσας στηριζόμενοι στη θεωρία της Γενετικής Γραμματικής, που πρωτοδιατυπώθηκε το 1957 από τον N. Chomsky και συνεχίζει να αναπτύσσεται και να διαμορφώνεται ως τις μέρες μας. Bασική θέση της θεωρίας αυτής είναι η εγγενής, βιολογική υπόσταση της γλώσσας και η ύπαρξη καθολικών αρχών που τη διέπουν και ισχύουν για όλες τις επιμέρους γλώσσες.

Ένας από τους στόχους της σύγχρονης γλωσσολογικής έρευνας είναι ο εντοπισμός των αρχών αυτών (υπό μορφή Kαθολικής Γραμματικής), καθώς και των παραμέτρων που διαφοροποιούν τις γλώσσες. Στην αναζήτηση αυτή, σημαντική αξία έχουν οι μελέτες της Συγκριτικής Γλωσσολογίας τόσο σε θεωρητικό επίπεδο, γιατί ελέγχουν την ισχύ της θεωρίας, όσο και σε πρακτικό, γιατί αναδεικνύουν τις σχέσεις των γλωσσών και βοηθούν στη δυνατότητα εφαρμογής των συμπερασμάτων τους σε διάφορους τομείς, και ιδιαίτερα στη διδασκαλία της γλώσσας.

O παρών τόμος, με τις συγκριτικές αναλύσεις που βασίζονται στις νεότερες θεωρήσεις της Γενετικής Γραμματικής, συμβάλλει προς τις δύο αυτές κατευθύνσεις.