Η παρούσα έρευνα έχει ως αντικείμενο την εξέταση της επίδρασης και της συμβολής των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών ρυθμίσεων στην εξελικτική διαδικασία και τη διαμόρφωση άλλων κλάδων δικαίου. Πρόκειται κυρίως για ρυθμίσεις που αναφέρονται στον σχεδιασμό του αστικού και περιαστικού χώρου, στην πολεοδόμηση και στην προστασία του δομημένου περιβάλλοντος και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς.

Ο σκοπός της έρευνας συνίσταται αφενός στην ανάδειξη του κεντρικού ρόλου που διαδραματίζουν πλέον οι ως άνω κανόνες στην έννομη τάξη της σημερινής πολυσύνθετης και πολυδιάστατης κοινωνίας και αφετέρου στην καταγραφή των νέων επιστημονικών δεδομένων, που εμφανίζονται ως απόρροια του προαναφερόμενου φαινομένου.

Με την ακολουθούμενη μεθοδολογία αρχικά, με σημείο αφετηρίας την κλασική Ελλάδα, ερευνάται η ιστορική εξέλιξη των κανόνων του σχεδιασμού της πόλης, της δόμησης και της προστασίας της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς στον ελληνικό και τον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο με έμφαση στη Δυτική Ευρώπη. Για τον λόγο αυτό επιχειρείται η διατύπωση μιας σχέσης που να εκφράζει την αλληλεπίδραση και τη συμβολή της σπειροειδούς εξέλιξης των σημαντικότερων ιστορικών γεγονότων, της κοινωνίας και της οικονομίας, των φιλοσοφικών ρευμάτων, του πολιτεύματος και της τέχνης στη δημιουργία και εξέλιξη των ως άνω κανόνων. Στη συνέχεια ερευνάται η επίδραση των πολεοδομικών και περιβαλλοντικών ρυθμίσεων στους κυριότερους κλάδους του θετού ελληνικού Δικαίου, Δημοσίου και Ιδιωτικού, και ειδικότερα στο Συνταγματικό, το Διοικητικό, το Εμπράγματο, το Ενοχικό και το Ποινικό Δίκαιο, καταγράφοντας, συστηματοποιώντας και αναδεικνύοντας τις διάφορες επιρροές και τα αποτελέσματά τους. Στο πλαίσιο αυτό ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην εξέλιξη της νομολογίας.