Το βιβλίο αυτό δεν γράφτηκε στη μορφή που το παίρνει τώρα στα χέρια του ο αναγνώστης. Αρχικά δεν ήταν τίποτα περισσότερο από σημειώσεις του Περικλή Βυζάντιου, αποσπασματικές αφηγήσεις από διάφορες εποχές της ζωής του, σκέψεις, αναμνήσεις και παιχνίδια της φαντασίας του.

Ο Βυζάντιος αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία του τον Αύγουστο του 1971 στην Κηφισιά, όπου ανάρρωνε ύστερα από μια περιπέτεια της υγείας του. «Γράφω με μεγάλη ευχαρίστηση, γιατί γράφοντας ξαναζώ τη ζωή μου, που είναι μεγάλη και πολυσύνθετη», επισημαίνει. Τις σημειώσεις του είχε σκοπό να τις επεξεργαστεί και να κάνει την τελική κατάταξη. Δεν πρόλαβε όμως. Πέθανε στην Αθήνα το 1972. Το ακατέργαστο υλικό αποδείχτηκε πλούσιο σε πληροφορίες, όχι μόνο για τη ζωή του ίδιου του ζωγράφου αλλά και για την εποχή και τους χώρους όπου έζησε.

Η Αθήνα των αρχών του 20ού αιώνα, το Παρίσι του 1914 όπου ο Βυζάντιος βρέθηκε για σπουδές, η Κατοχή, ζωντανεύουν μέσα από τη «μικρή ιστορία» ενός μεγαλοαστού, ο οποίος υπήρξε ταυτόχρονα και ευαίσθητος καλλιτέχνης. Το βιβλίο διατηρεί τη γοητεία της προσωπικής αφήγησης, και η πλούσια εικονογράφησή του συμπληρώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την έκδοση.