H διαπάλη του γεωκεντρικού με το ηλιοκεντρικό σύστημα διήρκεσε πάνω από δύο χιλιάδες έτη και αποτέλεσε μια επιστημονική διαμάχη η οποία είχε παράλληλα τεράστιες θρησκευτικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές και πολιτικές προεκτάσεις. Tο γεωκεντρικό σύστημα αρχικά θριαμβεύει κάτω από το βάρος των απόψεων του μεγάλου φιλoσόφου Αριστοτέλη και του σπουδαίου αστρονόμου Κλαύδιου Πτολεμαίου. Οι διάφορες και διαφορετικές απόψεις των αρχαίων φιλοσόφων για το σχήμα και τη θέση της Γης στο στερέωμα και τις κινήσεις του Ήλιου, της Σελήνης και των άλλων πλανητών στον χώρο, έδωσαν το έναυσμα και την αφετηρία για περαιτέρω μελέτη και ανάπτυξη της αστρονομίας και της φιλοσοφίας.

Πέρα από όλους τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, που στο παρόν βιβλίο αναλύονται οι απόψεις τους, σ' αυτό συνέβαλαν ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, οι 'Αραβες αστρονόμοι, ο Ρογήρος Βάκων, ο Ζαν Μπουριντάν, ο Νικόλ Ντ' Ορέμ, ο Νικόλαος Κουζάνος, ο Ρετζιομοντάνους και πολλοί άλλοι. Τελικά, τον 16ο αιώνα ο σπουδαίος Πολωνός αστρονόμος Νικόλαος Κοπέρνικος ανέσυρε από τη λήθη την ηλιοκεντρική θεωρία του Αρίσταρχου του Σάμιου και έγινε ο νέος εισηγητής της ηλιοκεντρικής θεωρίας. Mέσα από ποικίλες αντιξοότητες και θρησκευτικούς διωγμούς ο Τύχων Μπράχε, ο Γιοχάνες Κέπλερ, ο Τζορντάνο Μπρούνο, ο Γαλιλαίος και ο Ισαάκ Νεύτων θεμελίωσαν, ο καθένας με τον τρόπο του, το ηλιοκεντρικό σύστημα πάνω σε στέρεες βάσεις. Ο φωτοδότης Ήλιος είχε πάρει την εκδίκησή του. Η εκθρόνιση της Γης ήταν γεγονός!