Δημήτριος Μαρκόπουλος ή Δημήτριος Τάλατ ή Ταλάδης. Ελληνόφωνος Τούρκος. Πρώην εργάτης στα σύκα, δολοφόνος, κλέφτης, λαθρέμπορος ναρκωτικών, νταβατζής, κατάσκοπος, έμπορος λευκής σαρκός, νταής, κεφαλαιούχος.

Το 1922, κατά την καταστροφή της Σμύρνης, έσφαξε έναν Εβραίο τοκογλύφο. Στην Αθήνα, στους προσφυγικούς συνοικισμούς, λήστεψε κάποιον άλλο. Το 1923 είναι μπλεγμένος στη Σόφια σε μια απόπειρα πραξικοπήματος με δολοφονίες μελών της βουλγαρικής κυβέρνησης. Το 1924 αναμείχθηκε σε απόπειρα δολοφονίας του Κεμάλ στην Αδριανούπολη. Κάνει τον μαστρωπό. Το 1926 στη Γιουγκοσλαβία κατασκοπεύει για λογαριασμό της Γαλλίας. Δουλεύει για λογαριασμό της Ευρασιατικής Τράπεζας Πίστεως, μιας διεθνούς τράπεζας με έδρα το Μονακό που είναι μπλεγμένη σε πραξικοπήματα στα Βαλκάνια και χρηματοδοτεί παράνομα εργαστήρια παραγωγής ναρκωτικών. Στο Παρίσι, στη δεκαετία του '30, ο Δημήτριος οργανώνει ένα μεγάλο δίκτυο διακίνησης ηρωίνης. Υπήρχαν φήμες ότι εθίστηκε ο ίδιος...

" Βλέπετε, κ. Λάτιμερ; Αυτή είναι η ιστορία. Ανολοκλήρωτη. Αντικαλλιτεχνική. Δίχως έρευνα, υπόπτους, καλυμμένα κίνητρα απλώς βρώμικη. "

Ο Λάτιμερ, το 1938, 'Αγγλος συγγραφέας κοινωνιολογικών μελετών και αστυνομικών μυθιστορημάτων με κάποια επιτυχία, αντικρύζει στο νεκροτομείο της Κωνσταντινούπολης το πτώμα του Δημήτριου. Κι αρχίζει ένα οδοιπορικό από πόλη σε πόλη για να ανασυνθέσει τη ζωή του Δημήτριου στα Βαλκάνια και την Ευρώπη του μεσοπολέμου - με τις πιο αναπάντεχες εξελίξεις.