Ο νεαρός Ραλφ έχει την ευγενή φιλοδοξία να βρει μέσα στον άνθρωπο, και να εφαρμόσει για την ευημερία όλων, αυτό που ο ίδιος, σ' ένα ποίημά του, ονομάζει "'Αγνωστη Αρμονία του 'Αλλου Αιώνα". Αυτή η φιλοδοξία τον οδηγεί στις ακρότατες σωτηριολογικές της συνέπειες, μέσα σ' 'εναν χώρο ιδιωτικού Μουσείου της παγκόσμιας ευφυίας και ευαισθησίας, δίπλα σε μια γυναίκα που πεθαίνει από απελπισία κι από αδυναμία να ξαναγράψει μουσική, υσποστηριζόμενος στις ανεξέλεγκτες πράξεις του από τον πάνσοφο δάσκαλό του, τους μυθικούς γονείς του και τους χαώδεις φίλους τους που συγκεντρώθηκαν εκεί για μια αιματηρή επέτειο, και μ' αντιπάλους στο μεγαλόπνοο σχέδιό του ένα θηριώδες ζεύγος που διεκδικούν τον ίδιο υψηλό στόχο μ' αυτόν: η τελική συμμαχία μαζί τους γίνεται κάτω από ένα φως που, στην αρχή ακίνητο, ξαναβρίσκει την αρχαία λάμψη του όταν η αιματοχυσία τίθεται ξανά σε κίνηση και το ομαδικό έγκλημα περνά πλέον σε ρυθμούς αχαλίνωτης γενοκτονίας. Μια Ελληνίδα, υπήκοος στην αυτοβούλως υπό ξένη κατοχή πατρίδα της, μάταια περιμένει ν' ακούσει απ' το φως να της λέει τι είν' αυτό το οποίο χρειάζεται για να ξαναγίνει το θείον φάος των μακρινών προγόνων της. Και ο μικρός Σαρλ έχει αποκλειστικά δική του την απερινόητη λατρεία όλων.

Πρόκειται για το τέταρτο, σε χρονολογική σειρά, θεατρικό έργο του Δ. Δημητριάδη, μετά την Τιμή της Ανταρσίας στη Μαύρη Αγορά, τη Νέα εκκλησία του Αίματος και το Ύψωμα. Έκτοτε ακολούθησαν Η Αρχή της Ζωής (1995), Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι (2000)και η Ζάλη των Ζώων πριν τη Σφαγή (2000).