Η ζωή φτιάχνεται από πολλές μικρές αποφάσεις -και η Σόφι εδώ και πολύ καιρό έχει μια κρυφή υποψία ότι δεν παίρνει τις σωστές...Στις χαρούμενες οικογενειακές συγκεντρώσεις λάμπει διά της απουσίας της. Στο κατηχητικό, αντί να κάθεται με τα άλλα παιδάκια, καπνίζει στις τουαλέτες με το «κακό παράδειγμα» της περιοχής. Στο κολέγιο γίνεται κολλητή με την ωραία και μοιραία Βένις. Για να καταλήξει στα είκοσι ένα της άνεργη στη Νέα Υόρκη, να ζει με τη γιαγιά της...

Οι φιλίες της έχουν την τάση να αυτοκαταστρέφονται όταν ακριβώς τις χρειάζεται. Οι έρωτές της είναι μάλλον αυτό που θα λέγαμε <κάθε πέρσι και καλύτερα>. Κι από δουλειά...προς το παρόν ελπίζει στο αύριο.

Μήπως είναι πράγματι η μετριότητα που υποψιάζονται οι δικοί της; Μήπως τελικά μείνει όντως στο ράφι όπως φοβάται η γιαγιά της; Μπορεί. Αλλά ίσως πάλι, σαν ένα μικρό θαύμα, κάποια στιγμή η Σόφι καταφέρει να βρει ποια είναι και τι θέλει στη ζωή. Ως τότε, θα αφηγείται τις πανωλεθρίες της με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Και θα παρατηρεί τον εαυτό της και τους άλλους με μια κοφτερή, διεισδυτική ματιά που άλλοτε προκαλεί ασυγκράτητα γέλια κι άλλοτε φέρνει δάκρυα στα μάτια...

Ένα εξαιρετικό, αστείο και συγκινητικό βιβλίο για όλα τα ασχημόπαπα που κάποια στιγμή φοβήθηκαν ότι θα γίνονταν απλώς... άσχημες πάπιες κι ότι ο κόσμος που ονειρεύονταν να κατακτήσουν ίσως δεν καιγόταν και τόσο από επιθυμία να κατακτηθεί...