" Η ίδια η ουσία μιας χρονιάρας μέρας έγκειται στο ότι μας επιβάλλεται ξαφνικά και με λαμπρότητα, κι ενώ τη μια στιγμή δεν είναι γιορτή, την επομένη είναι. Έχει σημασία η μεσολάβηση κάποιου ξεκάθαρου διαχωριστικού ορίου ανάμεσα σ' αυτή και στη χρονική περίοδο που προηγείται. 'Aλλωστε, ήταν μέσα στο πνεύμα των παλαιών σοφών εθίμων των σχετικών με τα Χριστούγεννα κανείς να μην αγγίζει ούτε να βλέπει ούτε να μαθαίνει ούτε να μιλά για ό,τιδήποτε σχετικό...

Βέβαια, όλη αυτή η τήρηση μυστικότητας περί τα Χριστούγεννα δεν είναι παρά για λόγους συναισθηματικούς ή εθιμοτυπικούς αν δε σου αρέσουν οι συναισθηματισμοί και οι εθιμοτυπίες, μην τα γιορτάζεις καθόλου. Δεν πρόκειται να τιμωρηθείς...".

Έτσι αρχίζοντας αυτό το μικρό δοκίμιο διαμάντι, ο G. K. Chesterton οδηγείται σε μια σειρά συλλογισμών που, ενώ γεννιούνται από την επικείμενη άφιξη των Χριστουγέννων, αναπτύσσονται, με έντονη σατιρική και καυστική διάθεση και το χαρακτηριστικό του χιούμορ, σε σκέψεις που αφορούν γενικότερα θέματα ηθικής τάξης, ως η δεισιδαιμονία, η ζωοτομία, οι συμβιβαστικές ρυθμίσεις, το παράλογον και άλλα τινά, για να καταλήξει στη διαπίστωση ότι " ο Θεός μας έχει μερικώς αποκαλύψει έναν κόσμο αγγελικό, μας έχει μερικώς εξηγήσει τι σημαίνει άγγελος. Παρ' όλ' αυτά, ουδέποτε μας εξήγησε τι σημαίνει γαλοπούλα. Κι αν πας και παρατηρήσεις ένα ζωντανό γαλόπουλο επί μια-δυο ώρες, στο τέλος θα ανακαλύψεις πως, αντί να λυθεί, το αίνιγμα μάλλον βάθυνε".